Ove godine održan je XII po redu Međunarodni festival „Dani harmonike“ Ugljevik-Bijeljina. Iako po malo drugačijim propozicijama i u malo izmijenjenim uslovima, uspjeli su da održe tradiciju Festivala, ali i da imaju nekoliko gostiju iz drugih gradova BiH, kao i svjetski poznatog umjetnika na harmonici – Jurija Šiškina. Mladi harmonikaši iz svih krajeva BiH, ali i svijeta, pokazuju koliko vole harmoniku i žele da rade na očuvanju tradicije ne podliježući modernoj elektronskoj muzici, već prirodnim zvukovima instrumenata.
Pripremila novinarka OP-a Danka Zakić.
Festival „Dani harmonike“ Ugljevik-Bijeljina, ove godine je održan dvanaesti put po redu, ali u malo izmijenjenim uslovima zbog situacije izazvane pandemijom virusa korona. Ovom festivalu, prethodilo je Online takmičenje, gdje su izabrani pobjednici nekoliko kategorija. Neki od tih pobjednika su nastupili na večeri otvaranja Festivala i izveli kompozicije za koje su osvojili nagrade. Jedan od članova žirija online takmičenja, ali i gost Festivala, koji je održao koncert u Ugljeviku i Bijeljini, uz podršku ovih mladih umjetnika, je ruski umjetnik na harmonici – Jurij Šiškin. Direktor festivala „Dani harmonike“ i profesor u Osnovnoj muzičkoj školi „Kornelije Stanković“ Slaviša Perić, izrazio je zahvalnost Opštini Ugljevik i Gradskoj upravi Grada Bijeljina na nesebičnoj podršci u organizaciji festivala, ali i predsjedniku RS Željki Cvijanović koja je drugu godinu za redom generalni pokrovitelj Festivala.
“Festival se održava po malo drugačijem sistemu. Mi smo imali online takmičenje u julu mjesecu. Takmičare je ocijenio eminentni žiri u sastavu najistaknutijih svjetskih umjetnika na harmonici i pedagoga. U Ugljeviku otvaramo koncertni dio festivala gdje će nastupiti najveći virtuoz harmonike Jurij Šiškin, najpriznatiji umjetnik današnjice kada je u pitanju harmonika. Zaista velika zahvalnost Juriju Šiškinu što je i pored ovakvih okolnosti uspio da doputuje, da podrži naš festival, da učestvuje, da učestvuje u master klasovima, da prenosi svoje znanje na naše buduće generacije i time unaprijedimo kulturu i muzičko izvođaštvo kada je u pitanju harmonika na našim prostorima. „Dani harmonike“ su vidno ucrtani u kulturnoj mapi, evropsko kulturnih događaja. I Ugljevik i RS su izuzetno prepoznatljivi kada je u pitanju harmonika i akademska muzika na harmonici.”
Gosti i učesnici na koncertu Laureata, došli su iz nekoliko gradova BiH. Dvanaestogodišnji Faris Halilović iz Tuzle i trinaestogodišnji Lazar Bajić iz Banjaluke harmoniku su počeli da sviraju sa šest godina i iza sebe imaju veliki broj takmičenja, ali i osvojenih nagrada. Za Omladinski program, istakli su da su im lakša online takmičenja zbog odsustva treme, ali su im draža takmičenja u prisustvu publike i žirija.
“Moj tata je svirao harmoniku i trenutno svira u slobodno vrijeme, a ja je sviram već punih šest godina. Za sada sam bio na dvanaest ili trinaest internacionalnih takmičenja. Osvajao sam nagrade, jednu drugu i sve ostale su prve i laureati. Bio sam na online takmičenju u Australiji, sada na XII festivalu u Ugljeviku, na internacionalnom festivalu u Gracu i Istočnom Sarajevu. Meni je lakše na online takmičenju, jer imam velikih problema sa tremom, pa se napravi snimak i može se ponoviti više puta što meni više odgovara, dok ipak atmosfera na pravom takmičenju je bolja, jer se družimo i imamo žiri.
Harmoniku sviram od moje šeste, a u mojoj porodici je niko ne svira, već sam ja slušao na televiziji i jako mi se svidio taj instrument, zato što na harmonici može da se svira bilo koja vrsta muzike, a na drugim instrumentima nije baš tako. Bio sam na mnogim takmičenjima, a izdvojio bih, na primjer, takmičenje u Gracu, gdje sam osvojio prvi nagradu, takmičenje u Pragu gdje sam osvojio prvo mjesto, svjetsko takmičenje harmonikaša u Portugalu gdje sam osvojio četvrto mjesto i prvo mjesto na republičkom takmičenju u Banjaluci. Draže mi je takmičenje kada nije online, već se vidimo oči u oči sa žirijem, a na online takmičenju nema treme, samo pošaljemo naše snimke i očekujemo rezultate. Nekako mi je ljepše na ovim takmičenjima, jer iščekujem koje ću biti mjesto, šta ću osvojiti.”
Malo stariji pobjednici online takmičenja „Dani harmonike“ četrnaestogodišnji Husein Barjaktarević iz Ilijaša i sedamnaestogodišnji Ivan Bonić iz Zenice, sa sobom nose veliku ljubav prema muzici i, za razliku od svojih kolega, smatraju da je takmičenje pred publikom i žirijem, možda ipak lakše nego online takmičenje, jer su svjesni da je potrebno odmah dati sve od sebe i da nema ponavljanja. S druge strane, ponavljanje i dovođenje „snimka do savršenstva“ zahtijeva dosta vremena i truda.
“Sviram već pet i po godina, skoro šest. Nije niko u porodici koji je svirao, osim oca koji ima dobar sluh. Ja sam na njegovu molbu počeo da sviram i on je mene vidio u harmonici. Ja iskreno nisam bio toliko zainteresovan, ali sam vidio poslije da mi ide i sad sam zainteresovan. Što se nešto duže radi, to se više voli. Draže mi je, ali i lakše uživo. Lakše jer moram dati sve od sebe, a online imam u sebi misao da nije toliko bitno odmah odsvirati, pa se to oduži, pa je to naporno.
Kada sam prvi dan kročio u osnovnu muzičku školu, sebi sam stvorio u glavi da moram da upišem srednju muzičku školu i nekako tih prvih dana sam sebi gradio planove šta ću raditi u srednjoj muzičkoj školi, tako da je to od malena ljubav prema harmonici i muzici. Moj otac svira harmoniku, ali ne profesionalno, već je on samouki muzičar, sam se učio i prenio je to svoje znanje na mene. ovo mi je bilo prvo takmičenje u životu, a prije neki dan je bilo online takmičenje u Australiji gdje sam osvojio treće mjesto sa kolegom iz razreda, svirali smo u kamernom duetu i u solo kategoriji sam osvojio drugu nagradu. Nema te treme koja je prisutna na takmičenju, ali ima doza uzbuđenosti, mislim da je lakše, ali je potrebno i više puta snimati, jer nisam zadovoljan snimkom, pa opet ispočetka. Trudili smo se maksimalno da damo sve od sebe i mislim da je ovo približno maksimumu.”
Takmičari i organizatori festivala „Dani harmonike“ Ugljevik-Bijeljina su sigurni da će i ubuduće dati sve od sebe da, bez obzira na situaciju, održavaju tradiciju i ljude ujedinjuju muzikom i zvucima harmonike po čemu je Ugljevik postao itekako prepoznatljiv.
